Zoeken
De laatste praalwagen van Gaston van Daasdonk (2)

7 februari, 2018 - /blog/1906/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-2.html

  ‘Wat kan ik voor de heren betekenen?’ ‘Bent u Van Daasdonk?’ vroeg de ene man. Hij was klein, dikkig en had een zoetsappige glimlach op zijn gezicht. Als er een film over zijn leven gemaakt zou worden dan zou hij ongetwijfeld door Danny DeVito worden gespeeld. De andere man was een stuk langer en droeg zijn haar in een onberispelijke scheiding, zorgvuldig over een kale plek gekamd. ‘Jawel.’ ‘Mooi!’ De kleine man lachte, hoewel er niets te lachen viel. ...


Hulpverlener

8 februari, 2018 - /blog/1907/hulpverlener.html

  Ze zei dat haar vriend door het wassen van bejaarden een hekel had gekregen aan mensen die stinken of vies zijn. Wellicht had hij gewoon een hekel aan mensen gekregen maar durfde hij dat haar niet te zeggen. ‘De meeste jongens daar zijn bang voor water, veel te veel prikkels, helpt ook niet echt mee.’   De stank zat ook haar kennelijk hoog. Wellicht nam haar vriend er altijd een zweem van mee naar huis. Ze vertelde dat zijn cliënten aan het begin van de week...


De laatste praalwagen van Gaston van Daasdonk (3)

8 februari, 2018 - /blog/1908/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-3.html

Maar Gaston stond op het punt om iets anders te gaan doen dan banden te verwisselen. Hij was vastbesloten om iets groots te verrichten. Hij zou de wereld op zijn kop zetten en voorgoed veranderen.  Meer nog dan voorheen verschanste hij zich tussen de zwarte Michelintorens in zijn werkplaats. Zelfs de lunch gebruikte hij niet meer met Toos en de kinderen, maar in de stille afzondering van zijn garage. ’s Ochtends vroeg verdween hij met een zakje boterhammen en De pupil onder zijn...


Sperziebonen | Ik vertel het

9 februari, 2018 - /blog/1909/sperziebonen-ik-vertel-het.html

Sperziebonen glanzend in een glazen schaal we eten niet met de pannen op tafel mijn vader betast zijn beginnende borsten mijn moeder haalt de muskaatnoot heen en weer rasp, rasp, doet zij aai, aai, doet hij ik heb ze net zo goed tepels als pijnlijke frambozen maar ze steeds bevoelen, doe ik niet vader en dochter, allebei tonen we onze kruin en mijn moeder schept de boontjes op   Ik vertel het geheim omd...


De laatste praalwagen van Gaston van Daasdonk (slot)

9 februari, 2018 - /blog/1910/de-laatste-praalwagen-van-gaston-van-daasdonk-slot.html

            Voor de laatste maal controleerde hij de bandenspanning en de remmen. Toen zette hij zijn zottenkap op en wachtte tot Toos haar positie had ingenomen: bovenop de bandenstapel, onder het doek, de lampolie en de fakkel binnen handbereik. Daarna beklom Gaston de tractor en startte de motor. Kalm reed hij naar de parkeerplaats waarvandaan de optocht zou vertrekken. De andere deelnemers waren er al, de meesten van hen ernstig beschon...


Ik ben meer dan klaar voor de leegte. Die geeft rust

12 februari, 2018 - /blog/1912/ik-ben-meer-dan-klaar-voor-de-leegte-die-geeft-rust.html

Eindelijk heb ik ook de mail gestuurd waarin ik voorstel om de scheidingspapieren te gaan ondertekenen. De datum is vastgesteld op de sterfdag van mijn opa. Dat vind ik mooi. Het is voor mij heel vreemd om te ervaren, maar ik kijk uit naar die dag. Ik kijk ernaar uit om ook op papier geen echtgenote meer te zijn. Mijn therapeute zei: “Wat je nu gaat voelen, is echte rouw. Zolang je ergens voor vecht, hoef je het verdriet niet helemaal te voelen.” Dat is waar, dacht ik. Ze zei...


Voorpublicatie 'Het boek Joan'

12 februari, 2018 - /blog/1913/voorpublicatie-het-boek-joan.html

Nacht. Telkens als de gitzwarte nacht de doffe prent van de dag verdringt, voelt Joan zich als een buitenaards wezen. Dat verdomde maanlandschap. Bijna niet te geloven dat dit de aarde is; ze moet zichzelf eraan herinneren dat ze niet op haar buik op de maan ligt. Dat het stof in haar mond geen voedingsstoff en bevat, dat het eerder op kalk lijkt. Ze weet tot in haar botten, tot in haar vlees dat haar lijf, tegen de grond, meer op een reptiel dan op een mens lijkt, want haar bestaan is terugg...


Week van het korte verhaal (1): Lucia Berlin

14 februari, 2018 - /blog/1916/week-van-het-korte-verhaal-1-lucia-berlin.html

Dr. H.A. Moynihan Ik haatte St. Joseph’s. Ik was doodsbang voor de nonnen en op een bloedhete Texaanse dag sloeg ik zuster Cecilia en werd van school gestuurd. Voor straf moest ik de hele zomervakantie elke dag in de tandartspraktijk van mijn opa werken. Ik wist best dat de echte reden was dat ze niet wilden dat ik met de kinderen uit de buurt speelde. Mexicanen en Syriërs. Geen negers, maar dat was volgens mijn moeder alleen maar een kwestie van tijd....


Her

15 februari, 2018 - /blog/1917/her.html

Na afloop van de film belde ik haar en zei: ‘Op alleen jouw stem zou ik ook verliefd kunnen worden hoor.’ Ze zei: ‘Maar je wilt elkaar toch in de ogen kijken? Mijn olijf-ogen.’ Over dat ik ogen de meest oninteressante vrouwelijke rondingen vind, zweeg ik. Je al te persoonlijke gedachtes kun je maar beter zo lang mogelijk voor jezelf houden, denk ik. Maar dat ze terugdacht aan die olijf-ogen deed me deugd. Een jaar geleden, op Valentijnsdag, keek haar aan en zag ik dat haa...


Week van het korte verhaal (2) David Sedaris

15 februari, 2018 - /blog/1918/week-van-het-korte-verhaal-2-david-sedaris.html

Dikkoppen Weet je wat het is met Hawaii, althans met het deel dat voor toeristen is ingericht: het is precies zoals je denkt dat het zal zijn. Je stapt uit het vliegtuig en iemand hangt een bloemenkrans om je nek alsof dat iets is wat je hebt verdiend – een olympische medaille voor op je kont zitten. Waar je ook bent, je hoeft je hand maar iets boven schouderhoogte te houden en er verschijnt prompt een drankje in een uitgeholde ananas of in een doormidden ...


« 1 2 3 4 ... 138 »
Blijf op de hoogte

Volg onze sociale media voor het laatste nieuws: